Koolstofmaatregelen: hoe scheiden we het kaf van het koren?

Er zijn verschillende maatregelen mogelijk. Om die van elkaar te onderscheiden kijken we naar waar de CO₂ vandaan komt en of de CO₂ permanent wordt opgeslagen. We kunnen deze koolstofmaatregelen verdelen in drie hoofdcategorieën:

•  CO₂-afvang en opslag (Carbon Capture and Storage, oftewel CCS)
  Hierbij wordt CO₂ die vrijkomt bij de verbranding van fossiele brandstoffen afgevangen en permanent opgeslagen diep onder de grond.
• CO₂-afvang en hergebruik (Carbon Capture and Utilization, oftewel CCU)
  Hierbij wordt CO2 afgevangen en, zoals de naam aangeeft, opnieuw gebruikt. Bijvoorbeeld in bouwmaterialen en brandstoffen.
• CO₂-verwijdering (Carbon Dioxide Removal, oftewel CDR)
  In dit geval wordt actief CO₂ uit de atmosfeer gehaald en opgeslagen met als doel de concentratie broeikasgassen in de atmosfeer te verlagen.

Om de klimaatimpact van maatregelen te beoordelen moet altijd gekeken worden naar het energieverbruik en de CO₂-uitstoot over de gehele keten. Hoeveel extra energie is er bijvoorbeeld nodig om CO₂ af te vangen uit verbranding of uit de lucht? En hoeveel wordt er gebruikt voor het transport dat nodig is om CO₂ op te slaan of te gebruiken? Daarnaast is het voor het klimaat van belang dat de afgevangen CO₂ permanent uit de atmosfeer blijft, door opslag onder de zeebodem of permanente opslag in materialen of andere toepassingen. Het mag niet kunnen weglekken of andere schade veroorzaken.

De belangrijkste definities, plus criteria om in lijn te zijn met het klimaatakkoord van Parijs, zijn in de afbeelding hieronder weergegeven.
Meer definities, criteria en aanbevelingen zijn te vinden in het rapport: Koolstofmaatregelen, hoe scheiden we het kaf van het koren? Download hier het rapport.